От кого: Нефтяник Откуда: Актау 20.12.2011 03:10
Никто не поймет нас. Кто-то сидит за накрытым столом, лениво переключая каналы дорогого телевизора, и тычет в нас пальцем. Им не понять нас. Это началось давно . Это сейчас все говорят - «Как неожиданно – нам испортили праздник». А для нас это началось уже очень давно. Когда-то, я вставал в 4-5 утра, и, не думая ни о чем, собирался и шел на остановку, где нас забирала вахтовка. Было грязно, тяжело,
были мужики, это была работа, я отдавал зарплату жене. Потом нас сократили и уволили, мне стало нечего отдавать жене. Дома должно быть мясо, дети должны кушать 3 раза в день, я не могу смотреть в глаза, я не могу садиться за стол дома. У меня нет другой работы, я всю жизнь работал нефтяником. На моем рабочем месте другой человек из другого государства получает зарплату в несколько раз больше. Почему? Восьмой месяц я встаю в 4-5 утра и иду с мужиками на площадь. Скоро год, как я не заработал ни копейки денег.
Я каждый день видел эту нефть своими глазами и был весь вымазан в ней, это «черное золото», на котором поднялись банки, офисы, супермаркеты, целые города. Кто-то рубит бабки миллионами, а я добывал, добывал эту нефть, и вдруг стал не нужен. Выбросили и все. А вокруг так красиво, блять, все сверкает, все иностранное, жратву на площадь машинами привозят, бесплатно раздают, праздник у них. Не надо мне бесплатно, я не немощный, я могу заработать и купить, а не подачки нищенские подбирать. Веселятся все, прославляют, все так хорошо живут, елки наряжают. У меня крыша уже едет. Я что – в другой стране живу? В другом государстве? Кто это все покупает? Кто этим пользуется? Для кого эти машины по телевизору рекламируют? Я же не отказывался работать, я впахивал каждый день. И все равно все потерял.
Где выход для меня? Все беспросветно, а все так радуются. Мы что – какие-то изгои в собственной стране? У всех-то, оказывается, все хорошо, а мы – вне закона, что-ли? Где выход-то? Все что-ли, кроме нас счастливо живут? Я по вечерам домой возвращаться не могу, скоро идти некуда будет, дальше-то что? Я не бандит и не грабитель, я ничего не взял, и товарищи, которые со мной были – ничего не взяли. Мы не для этого 8 месяцев терпели. Нас давно толкают на большую дорогу. Я не крыса, я честно с открытым лицом пытался говорить со своим государством, лицом к лицу. Но нас никто не слышит и не замечает.
Мы – как враги для своего государства, все получается против нас, нам одно остается. Я уже на все готов, мне уже терять было нечего. Я за свою жизнь, получается, борюсь. Если нас за людей не считают, топчут, издеваются – что они ждут в ответ? Кому-то они рты и заткнули своими пряниками, а мы – уже за чертой. За гранью.
сөзі Жанат Есентаевтікі өлеңі В.Высоцкий
Назарбаевсыз күнін көрелмас сорлылар,
Бұл өмірде сорлы болмай кім болар?
Назарбаев тақтан кетсе бір жолы,
Байқұстардың көрген күні не болар?
Сорлының да сорлысы бар сорланған,
Ондайлардың ар намысы қорланған,
Өзі құл болып өзгелерді үйретпек!
Надандықтан санасыда уланған.
Бұл әлемде мәңгі билеуші болмайды,
Мәнгілікті қуған патша оңбайды!
Ал сорлылар патшаны да сорлы етпек,
Сорлы патша дүниеге тоймайды.
Бәрінеде болу керек қанағат,
Бабалардың айтқан сөзі аманат!
Патшасында қанағат жоқ ел сорлы,
Сорлы елдің келешегі не болмақ?
Жиырма жылда бір неше рет сайланып,
Жал орынға мініп алдың жайланып,
Жиырма жылды әлі де сен аз көріп,
Кәзірден-ақ кіріскеннен қамданып.
Іске асырып арам- пиғыл ойыңды,
Кедергіден тазартасың жолыңды,
Парламентте оңай шешіп пайданы,
Біраз жолға ұзартасың қолыңды.
Ерте де кешке де тыным алып қой,
Ажалың келсе барар жеріңді танып қой,
Қанша жерден тырыссаңда өлместей
Қартайғаның өміріңе қауып қой...
Сен ешкімге бермессің-ай орныңды,
Сексеніңде тойламақсың тойыңды,
Тоқсаныңда ел басқарып жүрмексің,
Қысы-жазы баққандайақ қойыңды.
Айналаңнан жиып алып тобыңды,
Жемқорлыққа құшақ жайып койныңды,
Нұр Отаның - Ұры Отан болып кеткенбе?
Әкімдердің қылмыстарын бойырдың.
Елімедің, ескермедің ел мінін,
Жоғалтқандай елге деген сенімін,
Халық сені қолдайды деп ойласаң,
Солаймекен тексермедің шындығын.
Жағымпаздардың сөзін тіңда сен бүгін,
Қолыңа ұста биліктегі тілгінін,
Қара балықтың қамын жеген хандардай,
Өлгеніңше отыруды жөн көрдің.
Өзің-өзін қазғантай сол орынды,
Әлі талай қайнатады сорыңды,
Басыңнан бақ, астыңнан тақ құласа,
Жағымпаздарың сатып кетер сол күні!
Өз еркіңмен тақтан неге кетпейсің?
Көпшілікке үлгі қыларлық етпейсің,
Бірақ сенің тақымалық мінезің,
Қолыңда тұр, сен ешқашан өйтпейсің!
Тірісіңде ел-жұртыңды танып қой,
Ендіғана құлағыңды салып қой,
Айтар сөзім бар болғансоң өзіңе,
Жүрегіме тынысу бермес шабыт қой.
сөзін жазған Ақтөбедегі бауырымыз - ақын Жанат Есентаев
Жан жарасы.
Серікбол Хасан
Оқ атқан шекесінен жас балаға,
Кез болдық кешегідей масқараға,
Шырылдап шібін жаны шешеміз жүр,
-Қашсайшы! Өлесіңғой қасқа бала!
Өзеннің өкінтеді халы мынау,
Жұртымның желтоқсанда жаны қырау,
Осылай оққа ұшам деп ойлап ба едің?
Жүрегі жай таппаған жарығым-ау!
Бүйрегі бұрылмаса бас қаланың,
Болсын ба енді сенің басқа амалың?
Өзеннің өкпе назын жеткізем деп,
Көкірегін қан жуған қасқаларым.
Бұл қоғам - ер езілген, ордай қоғам,
Жас талдың мойынын үзіп қурай қылған,
Өзеннің еркін жүзген аққуына,
Қасадан оқ жаудырған оңбайды адам.
Бүгінде үсен үміт, асан дара,
Қаңсырап, қаңсырап тұр қасаң дала,
Жүрек-қой, өлең-жырмен жұбанады-ау,
Жазылар жан жарасы қашанғана?
Бауыржан Қалиолла
Эй зымиян, нұр-отандық сатқындар!
Жазығы жоқ елді неге аттыңдар?
Жеті ай бойы жетім елге қайрылмай,
Неге сонша зор күнәға баттыңдар?
Кім соншама бұйырық берген төменге,
Автоматтан оқ жаудырған ереүілге?
Мен сенбеймін бас иегіш байқұстар,
Нұрекеңсіз қимылдайды дегенге!
Халық енді ұмытама бұл күнді?
Шындықты айтты, шамарқанды, шыңғырды,
Мәсімов жүр, мұртын майлап мұнаймен,
Құлыбаев елді неге құл қылды?
Алты алаштың не болады тағдыры,
Басылама өксірімен зар мұны?
Зиялылар зияндыға айналды,
Нұрсүлтанның артын жалап тарлығы!
Қазақ қашан жетеді екен ақ таңға,
Ақи көздер ардың жібін аттауда,
Сайқал билік, сайлау сені нетейін,
Адайларым ой-бай салып жатқанда!
Беу Жаңаөзен, данқсың, дарасың,
Болашаққа пәк күйіңде барасың,
Сен қасқырсың қаңсыраған, үлыған,
Өз тілімен жазып алар жарасын.